Semiha Özgür SEZER

Çoğu insan mutsuz. Mutsuzluğun sebebi kendileri oysa. Mutlu olmaya çalışan insanlara tutunmaya çalışarak insanlara zarar vermekte üstlerine yok. Tutunduklarını kendi dünyalarına çekmeye ve hastalıklarını bulaştırmaya çalışıyorlar. Bu yüzden herkesi dünyanıza almamak önemli bir kriter.

Don Miguel  Ruiz’in dediği gibi;

Hiç kimse bizi kendimizden daha fazla sömüremez, hiç kimse bize kendimizin zarar verdiğinden daha fazla zarar veremez. Bize zarar veren, içimizdeki yargıç, kurban ve inanç sistemlerimizdir.

Hiçbir şeyi kişisel algılama. Başkalarının yaptığı şeylerin nedeni sen değilsin. Başkalarının söyledikleri ve yaptıkları, kendi gerçeklerinin, kendi hayallerinin bir yansımasıdır. Başkalarının davranışlarına ve düşüncelerine bağışıklık kazandığın zaman, gereksiz yere acı çekmekten kurtulursun.

Biri sana “Hey sen çok çirkinsin” dese bile bunu kişisel algılama. Çünkü gerçek şu ki kişi kendi duygu, düşünce ve inanışlarını ifade ediyor. Bu kişinin sana gönderdiği zehri kabul edip etmemek kişisel algılamayla ilgilidir. Eğer zehri kabul edersen onu sana ait kılarsın. Onların sana karşı besledikleri duygusal çöplük, artık senin çöplüğün haline gelir.

Söylenenleri kişisel algıladığında zehri afiyetle yutarsın. Oysa kişisel algılamadığında cehennemin ortasında bile zehirlere karşı bağışıklığa sahip olursun.

KANDIRMAK MI KANDIRILMAK MI?

Hangisi hafiftir, hangisi ağırdır. Kişinin hafifliği ya da ağırlığı kadar mıdır cevabı. Eğer temiz bir kalbiniz var ise, karşınızdakine karşı içini samimiyet ve sevgi ile doldurduysanız kandıran olamaz, kandırılan tarafsınızdır. Hayal kırıklığı, şaşkınlık, umulmadık deneyimleri beraberinde getirir kandırılmak.

Ya kandıran olmak? Allah görürse görsün o zaten affeder, kul görmesin, yutsun.  Korkuları yalanlar ve planlar üzerine kurulmuş adını da korkusuzluk, cesaret koymuş, kendi serabında yaşıyor olmak, ne kadar erdemlice.

Sonra bu insanlar depresyondayım, mutsuzum, hayatın sillesini yedim deyip arabesk yargılar sunuyorlar. Oysa kendilerinde, ellerinde ne kaldıysa, ne kadar iyi dost kaybettiyse, ne kadar mutsuzluk, huzursuzluk taşıyorsa tek nedenleri,  kendileri.